ربيعه بن حارث بن عبدالمطلب
او با عباس و نوفل بن حارث به مدينه هجرت کرد و در فتح مکه و طائف شرکت نمود و در جنگ حنين در ميدان نبرد ثابت قدم ماند.[3] . قصيده زير نشان از ايمان عميق وي به مولا و مقتدايش اميرمؤمنان عليه السلام و نيز سبقت او در اسلام است. ما کنتُ أحسب أن الأمر منتقل أليس أوّلُ مَن صَلّي لِقبلتهم - نمي پنداشتم که امر خلافت از دست بني هاشم و سپس از دست ابوالحسن بيرون رود. - آيا ابوالحسن علي عليه السلام نخستين کسي نبود که به سوي قبله آنان نماز گزارد و آيا آشناترين مردم به آيات و سنت هاي رسول خدا صلي الله عليه و آله نبود؟ و خواند تا آن جا که: ماذا الذي ردّکم عنه فَنعلمه - چه چيزي شما را از بيعت با وي بازداشت تا آن را جبران کنيم، بدانيد که بيعت با شما پايه و اساس فتنه ها است. اگر چه عمر او کوتاه بود و به سال 23 هجري در زمان «خلافت عمر بن خطاب» درگذشت و زمان خلافت اميرالمؤمنين علي عليه السلام را درک نکرد تا آن حضرت را در مشکلات و جنگ ها ياري نمايد، روحش شاد باد.[4] .
ربيعه به «ابوأروي» کنيه داشت، پسرعموي رسول خداست که از عمويش عباس چند سالي[1] بزرگ تر بود.[2] .
عن هاشم ثم منها عن أبي حسن
و أعلم الناس بالآيات و السنن
ها إنّ بيعتکم مِن أوّل الفِتن