فاتح جنگ و حاکم بلاد
ربيع در پايان گفت: «و اللَّه لا أعطيه ما أحبَّ من ذلک، غفر اللَّه لنا و له؛ به خدا قسم چيزي که من دوست ندارم به او نمي دهم، خداوند ما و او را بيامرزد.»[3] .
ربيع با وجود داشتن تواضع و فروتني، مردي شجاع و دلاور بود لذا ابو موسي اشعري در سال 17 هجري در زمان حکومت عمر بن خطاب او را به سرپرستي لشکري به «مناذر»[1] فرستاد و او آن جا را فتح کرد و برادرش «مهاجر بن زياد» در آن جنگ کشته شد. بعد از استقرار حکومت معاويه، وي به استانداري سيستان منصوب شد در آن جا هم بر مغول ها و افغانستان غالب شد و آن جا را فتح نمود. وقتي مغيره از دنيا رفت و زياد حاکم کوفه و بصره گرديد، ربيع از سيستان معزول شد، و به استانداري خراسان منصوب گرديد[2] او نزد عمر نفوذ کلمه داشت و توجه او را به سوي خود جلب مي کرد. ربيع با آن همه نفوذ و شخصيتي که داشت، مردي با گذشت بود. روزي شخصي نزد او آمد و گفت: اي ابو عبدالرحمن، فلاني غيبت تو را مي کرد و آرزوي نابودي تو را مي نمود. ربيع در پاسخ گفت: «و اللَّه لأغيظنَّ مَن أمره بذلک؛ به خدا سوگند، کينه و دشمني کسي را دارم که به او دستور داده غيبت مرا بکند.» مرد گفت: چه کسي به او گفته است؟ ربيع گفت: «الشيطان عدوّ اللَّه، استغواه ليؤثمه، و أراد أن يُغضبني عليه فأُکافئُه؛ شيطان که دشمن خداست او را فريفته تا گناه و نافرماني خدا کند و خواسته من هم بر او خشم گيرم و او را مکافات نمايم.»