خريت بن راشد ناجي











خريت بن راشد ناجي



خرّيت بن راشد از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله به شمار مي آيد؛ زيرا او به همراه جمعي از طايفه بني سامة بن لؤي بين راه مکه و مدينه حضرت صلي الله عليه و آله را زيارت کرده است.[1] .

وي در سال 11 هجري به همراه گروهي از بني ناجيه و نيز سليمان بن صوحان عبدي با جمعي از عبدالقيس به ياري «حذيفة بن محصن غلفاني» که از طرف ابوبکر براي سرکوبي مرتدين مردم عمان رفته بود، شتافتند و مرتدين را درهم شکسته و مسلمانان را به پيروزي رساندند.[2] .

خريت پس از قتل عثمان به مخالفين حضرت امير عليه السلام پيوست و طلحه و زبير را در جنگ جمل ياري کرد و فرماندهي گروه مضر در اين جنگ با او بود،[3] ولي پس از جنگ جمل و پيروزي اميرالمؤمنين عليه السلام بر گروه ناکثين، توبه کرد و با سيصد نفر از بني ناجيه به کوفه آمد و به ياران علي عليه السلام پيوست و در رکاب آن حضرت جنگ صفين و به قولي در جنگ نهروان شرکت کرد.[4] اما او پس از داستان غم بار حکميت پرچم مخالفت برداشت و با اميرالمؤمنين عليه السلام اعلان جنگ نمود و سرانجام به دست ياران حضرت عليه السلام در سواحل درياي فارس (اهواز) به هلاکت رسيد.[5] .







  1. اسد الغابه، ج 2، ص 110؛ الاصابه، ج 2، ص 274.
  2. ر. ک: تاريخ طبري، ج 3، ص 318 - 316.
  3. همان، ج 4، ص 505؛ اسد الغابه، ج 2، ص 100؛ البته ابن اثير در تاريخ الکامل نوشته است که: خريت بن راشد در جنگ جمل و صفين در رکاب حضرت جنگيده است. ولي به نظر مي رسد اين قول اشتباه باشد؛ زيرا طبق نقل اکثر مورخان وي در جنگ جمل با طلحه و زبير بوده است.
  4. آن طور که از کتاب هاي تاريخ استفاده مي شود، حضور خريت بن راشد در رکاب حضرت علي عليه السلام در صفين قطعي است، اما در جنگ جمل که در پاورقي قبلي اشاره شد در رکاب طلحه و زبير بوده و اما حضور وي در نهروان که طبري در ج 5، ص 113 گفته، مشکل به نظر مي رسد؛ زيرا اولاً: بيشتر مورخان مثل ابن اثير در اسد الغابه و در الکامل و ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه و ابن حجر در الاصابه، نامي از حضور وي در جنگ نهروان نياورد اند. ثانياً: مخالفت خرّيت پس از داستان حکميت بوده و ظاهراً اين قضيه قبل از شروع جنگ نهروان بوده است، پس وجهي ندارد که او در جنگ نهروان حضرت را ياري کرده باشد.
  5. شرح تفصيلي خروج و شورش خرّيت بن راشد و همراهانش در پي خواهد آمد.