خباب بن ارت تميمي

خبّاب فرزند «ارت بن جندلة» از قبيله تميم يا خزاعه بود که به ابوعبداللَّه يا ابومحمد يا ابويحيي کنيه داشت. وي از سابقين اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و ششمين فردي بود که به اسلام گرويد و در پيشبرد اسلام شکنجه هاي بسيار تحمل کرد و با پيامبر خدا صلي الله عليه و آله به مدينه هجرت نمود و در جنگ بدر و اُحد و ساير غزوه هاي اسلام شرکت نمود.[1] .

او از جمله شيعيان و خواص ياران اميرمؤمنان عليه السلام گرديد، اما به علت بيماري شديد نتوانست در جنگ هاي جمل و صفين در رکاب آن حضرت شرکت نمايد و در سال 37 هجري، همان ايامي که حضرت علي عليه السلام درگير جنگ صفين بود، در سن 73 سالگي بدرود حيات گفت و پيکر پاک اين صحابي راستين اسلام در بيرون کوفه به خاک سپرده شد.[2] طبق نقل ذهبي، امير مؤمنان علي عليه السلام بر او نماز خواند.[3] .

1. اسد الغابه، ج 2، ص 98؛ الاصابه، ج 2، ص 258؛ معرفة الصحابه، ج 2، ص 374 و 173 و 169؛ سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 5 و 6.
2. همان مدارک؛ سفينة البحار، ج 1، ص 374.
3. تهذيب التهذيب، ج 2، ص 548؛ سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 5 (اين قول - با آنچه بعد خواهد آمد که - «حضرت علي عليه السلام وقتي از صفين بازگشت به او خبر دادند که خبّاب را در بيرون کوفه دفن کرده اند» سازگار نيست؛ زيرا حضرت قبل از دفن خبّاب نبوده که بر او نماز بخواند، و اللَّه العالم.