نقش دلاورانه حجر در جنگ نهروان
اما قبل از آن که امام عليه السلام دست به شمشير ببرد به پيروي هميشگي از رسول خدا صلي الله عليه و آله خود ابتدا آنان را موعظه نمود و پرچم امان به ابوايوب انصاري صحابي بزرگ پيامبرصلي الله عليه و آله داد تا به ميان خوارج ببرد و هر کس در پشت پرچم او قرار گيرد از خطر مصون باشد، و نيز امام فرمود: هر کس به کوفه برود و از اين گروه فاصله بگيرد در امان است که صد نفر آنان دور پرچم ابوايوب جمع شدند و امام عليه السلام آنان را بخشيد و سايرين بر مخالفت خود با آن حضرت عليه السلام اصرار ورزيدند و آماده جنگ شدند.[1] . امام باز هم براي هدايت آنان خطبه اي خواند و در نصيحت آنان اصرار ورزيد[2] ولي سودي نبخشيد، به ناچار چون حضرت از هدايت آن قوم لجوج و احمق مأيوس شد به آرايش سپاه پرداخت و فرماندهي ميمنه سپاه خود را به «حجر بن عدي» و ميسره سپاه را به «شبث بن ربعي» و به قولي «معقل بن قيس» فرماندهي سواره نظام را به «ابو ايوب انصاري» و پياده نظام را به «ابو قتاده انصاري» سپرد.[3] . در اين جنگِ ناخواسته «حجر بن عدي» مردانه جنگيد و از عهده فرماندهي ميمنه سپاه اميرالمؤمنين عليه السلام را به خوبي برآمد.
هنگامي که اميرالمؤمنين عليه السلام خبر جنايت خوارج (قبل خبّاب و خانواده اش و حارث بن مره، فرستاده خود را شنيد) از عزيمت به جانب شام منصرف شد و دستور حرکت به جانب «حروراء» پايگاه خوارج نهروان را صادر نمود تا قاتلان آن بي گناهان را به کيفرشان رسانده و خطر اين گروه سرکش نادان را دفع نمايد.