حجر بن عدي كندي (حجر الخير)











حجر بن عدي کندي (حجر الخير)



حجر فرزند «عدي بن معاوية بن جبله» از طايف کنده و اهل کوفه کنيه اش ابو عبدالرحمن، معروف به «حجر الخير» و «حجر بن ادبر» است، وي از فضلا و بزرگان مهاجرين صدر اسلام بود، و به همراه برادرش «هاني بن عدي» در مدينه خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله شرفياب شد و به آيين اسلام گرويد.[1] .

حجر بن عدي، افسري دلاور و رزمنده اي فداکار بود، او در زمان خلافت عمر بن خطاب در جنگ هاي قادسيه و فتح شام شرکت کرد و سرزمين «مرج عذراء» را که بعداً محل شهادت او گرديد فتح نمود.

وي پس از قتل عثمان خليفه سوم، در زمره ياران با وفا و شيعيان مخلص اميرالمؤمنين عليه السلام گرديد و در جنگ هاي جمل، صفين و نهروان مردانه جنگيد و از حکومت به حق حضرت علي عليه السلام دفاع نمود، و او نيز پس از شهادت آن حضرت به جمع ياران و انصار امام حسن مجتبي عليه السلام پيوست و همواره در راه دفاع از حقانيت خاندان پيامبر تلاش نمود تا سرانجام در «مرج عذراء» نزديکي شام با گروهي از شيعيان و مدافعين حريم اهل بيت پيامبر در سال 51 هجري به دست جلادان معاويه به شهادت رسيد و در همان مکان که هم اکنون مزار عاشقان و شيفتگان کربلاييان است، و در کنار مرقد مطهرش دعا مستجاب است، به خاک سپرده شد.[2] .

از او دو فرزند به نام عبداللَّه و عبدالرحمن باقي ماند که اين دو نيز پس از سالياني، در زمان حکومت مصعب بن زبير به جرم ارادت به خاندان رسالت چون پدر بزرگوارشان، در رکاب مختار به شهادت رسيدند و روح مطهرشان به مولا و مقتدايشان اميرالمؤمنين عليه السلام ملحق گرديد، جزاهم اللَّه عن الاسلام خيرالجزاء.[3] .






  1. ر. ک: الاصابه، ج 2، ص 37؛ اسد الغابه، ج 1، ص 385؛ البداية و النهايه ابن کثير، ج 8، ص 51.
  2. ر. ک: اسد الغابه، ج 1، ص 386؛ البداية و النهايه ابن کثير، ج 8، ص 52.
  3. الاصابه، ج 2، ص 39.