سخنان حبيب در عصر تاسوعا
گفتند: امير فرمان داده يا تسليم حکم او شويد و يا آماده جنگ گرديد؟ قمر بني هاشم فرمود: عجله نکنيد تا پيام شما را به برادرم حضرت أبا عبداللَّه الحسين برسانم. گفتند: برگرد و خواست ما را به اطلاع او برسان. حضرت به جانب خيمه ها بازگشت و پيام آن قوم را به محضر امام عليه السلام رسانيد و حبيب بن مظاهر و ديگر همراهان در مقابل لشکر دشمن ايستادند، در اين ميان حبيب با موافقت زهير، مطالبي با دشمن در ميان گذاشت و چنين گفت: أما و اللَّه لَبئس القومُ عند اللَّه غداً قومٌ يَقدمون عليه قد قَتلوا ذُرّيةَ نبِيّه عليه السلام و عترتهِ وأهلِ بيته صلي الله عليه و آله و عُبّادِ أهل هذا المصر المجتهدين بالأسحار و الذَّاکِرِين اللَّه کثيراً؛ آگاه باشيد اي مردم، که شما به خدا قسم بد مردمي هستيد، فرداي قيامت نزد خدا وارد مي شويد در حالي که ذريّه پيامبر و عترت و خانواده او را کشته ايد، و نيز عبادت کنندگان و زهاد اهل اين شهر را که از سحرگاهان به تلاش و کوشش به پا بر مي خيزند و خدا را بسيار ياد مي کنند به شهادت رسانده ايد، شما با چنين حالتي خدا را ملاقات خواهيد کرد.[1] .
عصر نهم محرم (تاسوعا) وقتي لشکر عمر سعد آماده جنگ و حمله به خيمه هاي حضرت سيدالشهدا عليه السلام شدند، حضرت ابوالفضل العباس به دستور امام، سوار بر اسب شد و با بيست نفر از اصحاب مثل «حبيب بن مظاهر» و «زهير بن قين» جلو دشمن آمد و پرسيد: براي چه به جنب و خروش درآمده و چه مي خواهيد؟