حبه بن جوين (جوير) عرني
حبه مردي زاهد و با تقوا و دائم الذِکر بوده است لذا «سلمة بن کهيل» مي گويد: من حبه را نديدم جز آن که مشغول ذکر و تسبيح بود.[3] . برخي مثل خطيب بغدادي[4] او را جزو تابعين[5] به شمار آورده ولي بعضي ديگر او را از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله به شمار آورده اند.[6] و ابن اثير و ديگران از مسلم ملائي نقل مي کنند که حبه گفت: من در روز غدير خم در حجة الوداع حاضر بودم و رسول خدا صلي الله عليه و آله علي را به جانشيني خود معرفي کرد.[7] سپس مي افزايد: من در آن روز مشرک بودم.[8] . مسلم اعور گويد: او در جنگ جمل در رکاب اميرالمؤمنين عليه السلام حضور داشت و خود شاهد از بين رفتن شتر عايشه و منهزم شدن سپاه او بوده است.[9] . خطيب بغدادي و ابن اثير از مسلم اعور از «حبه بن جوين» نقل مي کند که گفت: من و ابو مسعود در مدائن نزد «حذيفة بن يمان» رسيديم و پس از سلام و گفت و گو به حذيفه گفتيم: ما از فتنه هايي که پيش آمد کرده، مي ترسيم براي ما حديثي بيان کن؟ حذيفه گفت: از فتنه اي که پسر سميه (عمار ياسر) به وجود مي آيد، مراقب باشيد؛ زيرا از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم که مي فرمود: تقتله الفئة الباغية (الناکبة) عن الطريق، و ان آخر رزقه ضياح من لبن؛ بدانيد او (عمار) را دسته و گروه ستمکاري که از راه مستقيم به انحراف رفته اند، خواهند کشت و آخرين رزق و روزي عمار شيري است که با آب مخلوط است.[10] .
حبه عرني، فرزند جُوين (جوير) بن علي از اهالي کوفه و کنيه اش «ابو قدامه» از شيعيان و اصحاب اميرالمؤمنين علي عليه السلام[1] و امام حسن مجتبي عليه السلام به شمار مي آيد.[2] .