حارث بن منصور عبدي
در يکي از روزهاي جنگ صفين «ذونؤاس» که به معاويه پيوسته بود، «هل من مبارز گويان» به ميدان آمد و همرزم مي طلبيد و حارث بن منصور که پسر عمويش بود براي مبارزه با او داوطلبانه وارد ميدان شد، آن دو پس از آن که به يکديگر حمله ور شدند، اما وقتي هم ديگر را شناختند، ترک تخاصم کردند و هر کدام به اردوگاه خود برگشتند.[1] .
حارث بن منصور، از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بود که در جنگ صفّين در رکاب حضرتش مجاهدت کرد.