جرير بن عبداللَّه بجليّ
وي که از جانب عثمان بر همدان حاکم بود در ابتداي خلافت اميرالمؤمنين عليه السلام اطاعت و فرمان برداري خود را اعلام کرد و در مقر فرمانداريش همدان مردم را به اطاعت و بيعت از حضرت فرا خواند، و پس از جنگ جمل، حضرت او را عزل کرد و به کوفه فراخواند و نامه امام عليه السلام را براي معاويه به شام برد، اما عاقبت از حضرت و نيز از معاويه کناره گرفت و در جزيره و نواحي آن مقيم شد تا آن که در شرات[2] به سال 54 هجري به روزگار حکومت ضحاک بن قيس بر کوفه درگذشت.[3] .
جرير بن عبداللَّه بن جابر بجليّ[1] از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و اميرمؤمنان عليه السلام است که به «ابوعمرو» و نيز «ابوعبداللَّه» کنيه داشت. وي در ماه رمضان سال دهم هجري به حضور پيامبر خدا صلي الله عليه و آله شرفياب شد و اسلام آورد و با حضرتش بيعت کرد. جرير مردي زيبا چهره و سفيدرو بود و پيامبر درباره او فرموده است: «کأنّ علي وجهه مَسحةَ ملک؛ گويي فرشته بر چهره اش دست کشيده است.»