جاريه و سرکوب بسر بن ارطاه
امام فرمود: «أنتَ لعمري مَيمونُ النقيبة، حَسَنُ النيّة، صالِحُ العَشيرة؛ به جان خودم اي جاريه، تو همواره از مناقب بلند و نيات پسنديده، طايفه و عشيره اي شايسته و با کفايت برخوردار بوده اي».[1] .
زماني که اميرالمؤمنين عليه السلام از اخبار تلخ و غارتگري هاي «بسربن ارطاة» - که روي تاريخ را سياه کرد - آگاهي يافت، مردم کوفه را براي مقابله با بسر و تعقيب او دعوت کرد؛ اما با بي ميلي و کوتاهي ياران خود مواجه شد و مأيوس و ناراحت گرديد؛ در اين هنگام جاريه که آثار تأسف شديد امام را در سيماي آن حضرت عليه السلام ديد، برخاست و گفت: «أنا أکفيکهم يا أميرالمؤمنين؛ اي امير مؤمنان، من شما را در مقابله با اين غارتگران کفايت خواهم کرد.»