جابر بن عمير انصاري
نصر بن مزاحم از جابر بن عمير چنين نقل مي کند که گفت: امير مؤمنان عليه السلام در «يوم الهرير» در هياهوي نبرد، رو به قبله کرد و دست هاي خود را بلند نمود و چنين ندا داد: يا اللَّه، يارحمن [يارحيم] يا واحد [يا أحد] يا صمد يا اللَّه يا إله محمد، اللهم اليک نُقِلت الأقدام، و أفْضَت القلوب، و رُفِعت الأيدي... اللهم انّا نشکو اليک غيبة نبيّنا صلي الله عليه و آله، و کثرة عدوّنا، و تشتُّت أهوائِنا، «ربّنا افتح بينا و بينَ قومِنا بالحق و أنت خيرُ الفاتحين» سيروا علي برکة اللَّه؛ اي خداوند! اي مهربان [اي بخشاينده] اي يکتا [اي يگانه] اي بي نياز، اي خداي محمد، بارالها، گام ها به سوي تو برگردد و دل ها براي تو در سينه ها تپد و دست ها به درگاه تو برآيد... بارالها ما از فقدان پيامبرمان و فزونيِ دشمنان و پراکندگي آرزوهايمان به تو شکايت مي کنيم. «پروردگارا، تو در نزاع بين ما و قوم ما به حق داوري کن و ما را فاتح گردان که تو بهترين پيروزي دهنده اي.» بعد فرمود: به برکت و فضل خدا پيش رويد....[2] . از اين عبارتي که ابن مزاحم در وقعة صفين از جابر بن عمير نقل کرده به خوبي معلوم مي شود اين صحابي رسول خدا صلي الله عليه و آله در جنگ صفين در رکاب حضرت علي عليه السلام شرکت داشته و از ياران حضرت بوده است.
جابر بن عمير که از اصحاب رسول اسلام صلي الله عليه و آله به شمار مي آيد.[1] از ياران علي عليه السلام و از شاهدان صفّين نيز مي باشد.