جابر (ابو خالد)
خطيب بغدادي، وي را از تابعين اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و از اهل کوفه ياد مي کند و مي نويسد: خالد فرزند جابر از پدرش نقل مي کند که گفت: من در جنگ نهروان همراه امام عليه السلام بودم و همين که امام عليه السلام چشمش به نهروانيان افتاد به اصحابش فرمود: از جنگ خودداري کنيد. ياران حضرت فرياد برآوردند که ما بايد قصاص خون «عبداللَّه بن خبّاب» را - که عامل حضرت در نهروان بود و به دست خوارج با همسر و فرزندِ در رحم همسرش کشته شده بود - بگيريم. پس از جنگ حضرت علي عليه السلام فرمود: برگرديد مجدَّع (ذو الحويصره) را پيدا کنيد، دنبال جنازه او رفتند ولي وي را نيافتند، باز حضرت تأکيد کرد که: برويد سراغ او که به خدا سوگند نه من دروغ مي گويم و نه به من دروغ گفته شده است.... اصحاب جست و جو کردند و جسد او را از ميان کشته ها در وسط آب و گِل پيدا کردند که يک دست او مانند پستان زن بود، هر وقت مي کشيدند، کشيده مي شد و هر وقت آن دست را رها مي کردند، جمع مي شد. حضرت چون جنازه اين نهرواني را ديد فرياد زد: اللَّه اکبر، و اللَّه لولا ان تبطروا لحدثتکم ما وعدکم اللَّه علي لسان نبيّکم لمن قاتلهم؛ اللَّه اکبر، به خدا قسم اگر خيلي سرمست و مسرور نمي شديد، آنچه بر زبان پيامبرتان براي جنگ کنندگان با اينها جاري شده بود، براي شما حديث مي کردم.[1] .
جابر از تابعين و اهل کوفه است که در جنگ نهروان اميرالمؤمنين امام علي عليه السلام را همراهي کرد.