اميه عبدي

به نقل شيخ مفيد، اميه از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام است که در جنگ جمل حضور داشت. در اين جنگ، مردي از «بني عدي» از دشمنان امام عليه السلام در حالي که شمشير به دست داشت مقابل امام عليه السلام آمد و مبارز طلبيد و گفت: أضرِبُهم و لو أري عَليا....

- آنان را با شمشير مي زنم، اگر چه علي را ببينم، برق شمشيرم او را نيز فرا خواهد گرفت.

- تا قوم خودم (عدي) را نجات دهم.

در اين حال، «اميه عبدي»[1] در مقابل وي ايستاد و گفت:

هذا عليٌ و الهُدي سَبيلُه
و الرُّشدُ فِيه و التُّقي دَليلُه

مَن يَتبَعِ الحقَّ يکن خليله

- اين علي است که راهش هدايت و رستگاري است و راه وي پارسايي و دليل و برهان است.

- هر کس از حق تبعيت کند، دوست علي است.

سپس بين «اميه عبدي» و آن مرد بني عدي جنگ تن به تن شد ولي شمشير بني عدي به خطا رفت و اميه - اين يار علي عليه السلام - چنان بر او ضربه وارد کرد که به زمين افتاد و به هلاکت رسيد.[2] .

---

1. خوارزمي در مناقب، ص 187 و ابن شهر آشوب در مناقب، ج 2، ص 156 نقل مي کنند که: اميرالمؤمنين علي عليه السلام ناشناخته مقابل او قرار گرفت و او را به هلاکت رسانيد. و ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 264 مي نويسد: شخصي که به ميدان جمل آمد و اين رجز را خواند: «اضربهم ولو...» خبّاب بن عمرو راسبي بود و مالک اشتر به مقابل او رفت و با ضربه اي او را به هلاکت رسانيد.
2. الجمل، ص 344.