اعور شني (بشر بن منقذ عبدي)
وي اشعار زيادي دارد که در کتاب «وقعة صفّين» نقل شده است. اظهار ايمان به امام علي عليه السلام و فرزندانش اما وقتي سخن معاويه و اعتراض ابن حارث سکوني به سپاهيان اميرالمؤمنين عليه السلام رسيد، «اعور شني» برخاست و به اميرالمؤمنين به عنوان رضايت و رغبت نسبت به هر تصميم حضرت، چنين گفت: اي اميرالمؤمنين! ما آنچه اهل شام به معاويه گفته اند و اعتراض کرده اند به شما نمي گوييم، بلکه ما مي گوييم: خداوند هدايت و سروري و آقايي تو را زياد کند، تو به نور خدا مي نگري و افرادي را مقدم مي داري و افرادي را مؤخر، پس هر چه دستور دهي بر ماست که انجام دهيم و شما امام ما هستي و اگر از ميان ما رفتي اين دو فرزندت حسن و حسين بعد از شما امامان ما هستند. اين مطالب را گفت، سپس افزود: قصيده اي در اين باره سروده ام، آيا آن را مي شنويد؟ امام فرمود: قصيده ات را بياور. او قصيده را قرائت کرد. پس از اين اشعار هر کس در آن جمع امکان يا قدرتي داشت به «اعور شني» هديه يا تحفه اي عطا نمود.[2] . اعور شني سرانجام در سال 50 قمري در شهر کوفه در حکومت زياد بن ابيه دار فاني را وداع گفت و به نقلي، وي از جمله شيعياني بوده که به دست زياد به شهادت رسيده است.[3] .
بشر بن منقذ معروف به «اعور شني عبدي» از قبيله عبيد قيس شاعر معروفي است که در جنگ جمل و صفّين حضور داشت و در رکاب اميرمؤمنان عليه السلام مجاهدت کرد. وي مردي شجاع و دلاوري نامدار بود که اخلاص و ارادتش را در ميدان هاي نبرد نشان داد.[1] .