کور شدن اشعث به نفرين امام
جابر بن عبداللَّه انصاري در ادامه نقل مي کند که: به خدا انس بن مالک را ديدم که مبتلا به برص شد و هر چه عمامه بر سر مي گذاشت تا برص پوشيده گردد، نمي شد و اشعث بن قيس را ديدم در حالي که چشمانش کور شده بود، به طوري که خودش مي گفت: خدا را شکر که به دعاي اميرالمؤمنين عليه السلام کور شدم و مرا به عذاب آخرت نفرين ننمود.[2] . البته اشعث، اشتباه کرد که مي گويد: من در دنيا گرفتار کوري شدم تا در قيامت از عذاب الهي در امان باشم؛ زيرا حضرت او را به عذاب آخرت نيز وعده داد که به آن اشاره مي کنيم. براي اطلاع بيشتر از توطئه اشعث در قتل امام المتقين علي عليه السلام و شرح تفصيل شهادت آن امام مظلوم عليه السلام به طبقات الکبري، ج 3، ص 37 و 36 و شرح ابن ابي الحديد، ج 6، ص 177 و تاريخ دمشق ترجمه امام علي عليه السلام، ج 3 و بحارالانوار، ج 42 و ديگر کتب تاريخ و حديث و نيز به تجلي امامت از ديگر آثار مؤلف در بخش شهادت علي عليه السلام مراجعه نماييد.
جابر بن عبداللَّه انصاري نقل مي کند: روزي امير مؤمنان عليه السلام براي ما خطبه خواند[1] و پس از حمد و ثناي الهي فرمود: «اي مردم، در مقابل اين منبر چهار نفر از اصحاب محمّد صلي الله عليه و آله هستند، (اشاره به انس بن مالک، براء بن عازب، اشعث بن قيس کندي و خالد بن يزيد بجلي) بعد خطاب به انس فرمود: اي انس، تو اگر از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدي که مي فرمود: «من کنت مولاه فهذا عليٌّ مولاه» ولي به ولايت من شهادت ندادي، خدا تو را نمي راند تا اين که مبتلايت کند به بيماري برص (پيسي) به طوري که عمامه هم او را نپوشاند. و اما تو اي اشعث، اگر شنيدي از رسول خدا صلي الله عليه و آله که مي فرمود: «من کنت مولاه فهذا عليٌّ مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» و امروز به ولايت من شهادت ندادي، خداوند تو را نمي راند تا اين که دو چشم تو را بگيرد و کور شوي؛ و اما تو اي خالد بن يزيد، پس اگر از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدي که مي فرمود: «من کنت مولاه فهذا عليٌّ مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» ولي حاضر نشدي امروز به ولايت من شهادت دهي، خداوند تو را نمي راند، مگر به مرگ جاهليت؛ و اما تو اي براء بن عازب، اگر از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدي که مي فرمود: «من کنت مولاه فهذا عليٌّ مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» و امروز به ولايت من شهادت ندادي، خداوند تو را نمي راند مگر در همان جا که هجرت نمودي که سرزمين کفر و جاهليت تو بوده، در آن جا بميري.