احنف بن قيس تميمي سعدي
احنف از اشراف اهل بصره و بزرگ قبيله بني تميم و يکي از عقلاي نامدار ملت عرب بوده است. وي گذشته از هوشِ بي نظيرش، سخنگويي فصيح و ناطقي جسور بود و از نظر حلم و بردباري و بزرگي ضرب المثل عرب است.[2] از وي پرسيدند: چگونه بزرگ قوم خود شدي؟ گفت: با دستگيري ستمديدگان و کمک به بينوايان. گفتند: حلم را از که آموختي؟ گفت: از حکيم عصر و حليم زمان «قيس بن عاصم منقري».[3] . در بردباري احنف همين کافي است که وقتي برادرزاده اش از درد دندان مي ناليد، به او گفت: من سي سال است از بينايي يک چشم محرومم و به احدي نگفته ام.[4] . احنف در زمان حيات پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله مسلمان شد، اما موفق به ديدار آن حضرت صلي الله عليه و آله نگرديد، اما مورد دعاي حضرت صلي الله عليه و آله قرار گرفته است.[5] با اين حال شيخ طوسي در کتاب رجال خود، وي را از اصحابِ رسول خدا صلي الله عليه و آله، اميرالمؤمنين عليه السلام و امام حسن مجتبي عليه السلام به شمار آورده است.[6] .
اسم او صخر يا ضحاک فرزند «قيس بن معاوية بن حصين تميمي» ملقب به احنف و کنيه اش «ابو بحر تميمي سعدي» است؛ چون پاي او قدري کج بود لذا به احنف (کج پا) شهرت داشت.[1] .