عزل ابو موسي از حكومت كوفه











عزل ابو موسي از حکومت کوفه



هنگامي که اميرالمؤمنين عليه السلام براي دفع فتنه طلحه و زبير و عايشه عازم بصره بود، در بين راه از محلي به نام ربذه، هاشم بن عتبه (هاشم مرقال)[1] را به سوي کوفه فرستاد تا مردم را براي جنگ با ناکثين (پيمان شکنان) بسيج نمايد و نامه اي هم به ابو موسي نوشت و به او دستور داد مردم را براي مقابله با طلحه و زبير آماده سازد.

هاشم مرقال به کوفه رفت و نامه امام را براي ابو موسي فرستاد ولي حاضر به همکاري نشد و هاشم را تهديد به زندان و قتل کرد و در نتيجه هاشم، خبر عدم موفقيت خود را در اين مأموريت توسط «محل بن خليفه طائي» به حضرت نوشت و منتظر پيام امام عليه السلام ماند.[2] .

اميرالمؤمنين عليه السلام بلافاصله نامه ديگري از «ماء العذيب» براي مردم کوفه فرستاد و آنان را براي جنگ با ناکثين فراخواند. ضمناً حضرت در اين نامه از حقايقي که در مدينه در ارتباط با قتل عثمان گذشته بود و مردم کوفه از آن بي خبر بودند، يادآور شد و اعلام نمود که قاتلين عثمان، طلحه و زبير و به تحريک عايشه بوده و بيعت مردم هم با ايشان به اختيار و ميل خودشان صورت گرفته است.[3] .







  1. حتمال دارد اميرالمؤمنين عليه السلام ابتدا محمد بن جعفر و محمد بن ابوبکر را به کوفه فرستاده و چون ابوموسي مردم را از ياري امام عليه السلام بازداشت، دو نماينده امام بدون نتيجه به خدمت امام بازگشتند و حضرت بعد هاشم مرقال را اعزام کرد.
  2. منهاج البراعه، ج 17، ص 18 ؛ الجمل، ص 242.
  3. ر. ک: نهج البلاغه، نامه 1.