علي در روزگار خلفا
ابوبکر در مدت خلافت خود در کارهاي مهم با علي (ع) مشورت مي کرد و رأي او را مي خواست. عمر نيز کاري را بدون مشورت او انجام نمي داد؛ زيرا به خردمندي و دقت نظر و دينداري او معتقد بود. وقتي عمر به قتل رسيد علي (ع) از اهل شورا بود و گمان داشت در نتيجه ي شورا خلافت بدو مي رسد، اما هنگامي که خلافت بر عثمان قرار گرفت با او بيعت کرد و دستيار او شد. عثمان درآغاز خلافت خويش در بسياري کارها با علي (ع) مشورت مي کرد. اما چون نزديکان عثمان در کارها دخالت مي کردند از مشورت علي (ع) چشم پوشيد و مردم گمان کردند روابط آنها سستي گرفته است.
وقتي پيغمبر (ص) وفات يافت. علي (ع) به تجهيز و دفن وي پرداخت و عباس بن عبدالمطلب و فضل و قثم پسران عباس و اسامةبن زيد در اين کار دستيار او بودند. علي (ع) خويشتن را از همه مسلمانان به خلافت سزاوارتر مي دانست؛ زيرا در اسلام پيشقدم بود و از لحاظ نسب و خويشاوندي از همه کس به پيغمبر (ص) نزديکتر بود.[1] از اين رو وقتي خلافت به ابوبکر رسيد علي (ع) در آغاز کار از بيعت او خودداري کرد.