سيره علي در برابر توطئه گران براندازي نظام اسلامي















سيره علي در برابر توطئه گران براندازي نظام اسلامي



از مواردي که اسلام به طور کلي سازش و مداهنه را ناپسند مي شمارد، جايي است که عده اي به ناحق بر امام و پيشواي عادل خروج کنند و درصدد براندازي حکومت اسلامي و ايجاد هرج و مرج در جامعه اسلامي برآيند. خداوند متعال مي فرمايد: «فقاتِلوُا التي تبغي حتّي تَفئَ الي اَمْرِ اللّهِ.» (حجرات: 9) با گروه متجاوز پيکار کنيد تا به خدا بازگردند.

«باغي» که در اصطلاح، به کسي گفته مي شود که بر امام عادل خروج کند، و آيه شريفه، اين گروه را نيز دربرمي گيرد.[1] سيره پيامبر(صلي الله عليه وآله)و حضرت علي(عليه السلام)در برخورد با معاندان و اهل بغي نيز اين معنا را تأييد مي کند. گرچه برخي از جنگ هاي رسول خدا(صلي الله عليه وآله) در حقيقت، براي دفاع از کيان نظام نوپاي اسلامي بود که توسط مشرکان و اهل کتاب تهديد مي شد، اما نبرد علي بن ابي طالب(عليه السلام) در اين جهت، واضح تر است زيرا در عصر آن حضرت(عليه السلام)، حکومت اسلامي کاملاً شکل گرفته و بيش تر مسلمانان با علي(عليه السلام)بيعت کرده بودند. و خروج عده اي از مسلمانان ظاهري بر حکومت علي(عليه السلام)بدون ترديد، مصداق بغي بر امام عادل بود و سيره آن بزرگوار در برخورد با آنان بهترين دليل بر اين است که سازش و تساهل نسبت به اهل بغي ناپسند و نارواست. بدين روي، جنگ هاي اميرمؤمنان با مخالفان معاند را به اختصار مطرح مي کنيم:









  1. مرتضي مطهري، سيري در سيره ائمه(عليه السلام)، صدرا، 1368، ص 67 و 68.