حمد حق تعالي
الحمد لله الذي جعل الحمد علي عباده من غير حاجة منه الي حامديه، و طريقا من طرق الاعتراف بلا هوتيته صمدانيته... يعني: خداوند را سپاس، که بندگانش را مشرف به تشريف حمد فرمود، بدون اينکه به سپاسگزاري آنان نيازمند باشد، و اين کلمه جامعه را که بايد از عمق قلب و حقيقت وجود برخيزد، راهي از راههاي اعتراف به لاهوتيت و صمديت و ربوبيت و فرديت خود قرار داد و آن را علت ازدياد رحمتش بر عباد اعلام کرد و راهي روشن براي طالب فضلش فرمود، و در کنون و سر اين لفظ، حقيقت اين معني را که سپاس و حمد اعتراف به منعم بودن او نسبت بر هر حمدي است جلوه داد.
مولاي عارفان اميرمؤ منان علي (عليه السلام) در باب حمد مطالبي بسيار عالي دارد که از باب نمونه جملاتي از آن را از کتاب مستدرک سفينة البحار ج 3، ص 73 نقل مي کنيم: