ايراد خطبه اي بدون نقطه
الحمد لله اهل الحمد و ماواه، و له اوکد الحمد و احلاه و اسرع الحمد و اسراه و اطهر الحمد و اسماه و اکرم الحمد و اولاه، الحمد لله الملک الملک المحمود و المالک الود مصور کل مولود و مال کل مطرود، ساطح المهاد و موطد الاطواد و مرسل الامطار و مسهل الاوطار، عالم الاسرار و مدرکها و مدمر الا ملاک و مهلکها و مکور الدهور و مکررها و مورد الامور و مصدرها، عم سماحه و کمل رکامه و همل، و طاوع السوال و الامل، و اوسع الرمل و ارمل، احمده حمدا ممدودا و اوحده کما وحد الاواه، و هو الله لا اله للامم سواه و لاصادع لما عدله و سواه... حمد و ثناء خداوندي را که اهل حمد بوده و جايگه آن مختص او مي باشد و برترين و شيرين ترين و سريع ترين و گسترده ترين و پاکترين و بالاترين و گرامي ترين و سزاوارترين حمدها بر ذات او باد. سپاس د خداوندي را که پادشاهي است مورد ستايش و مالکي است بسيار مهربان و با محبت، هر مولودي را صورت مي بخشد و هر طرد شده اي را ملجا و پناهگاه است، گستراننده دشت ها و صحراها و برپا کننده کوهها و بلندي ها است، فرو فرستنده بارانها و آسان کننده مشکلات و نيازها است، عالم و دانا به همه اسرار و درهم کوبنده و نابود کننده همه پادشاهان است، روزگاران را به سرانجام رسانده و آنان [صفحه 706] را مجددا به عرصه وجود مي آورد و مرجع و مصدر همه امور اوست، جود و عطايش د همه چيز را رد برگرفته و ابر بخشش او، با کمال ريزش، همگان را فرا گرفته است، خواسته ها و اميدهاي بندگان را برآورده نمود و به ريگزاران افزوني و توسعه بخشيده است. حمد و ستايش مي کنم او را، حمد و ستايشي بي انتها، و يگانه اش د مي شمارم همانگونه که بنده دعا کننده گريان، او را يگانه مي شمارد و اوست خداوندي که امتها را خدايي جز او نيست، و کسي نيست که آنچه را که او بر پا و تنظيم کرده درهم فرو ريزد...[1] .
خطبه اي است بدون نقطه که حضرت امير (عليه السلام) پيرامون مسائلي چون حمد الهي و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بت پرستي - اطاعت حق - ازدواج پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم، اخلاقيات و... صحبت فرموده اند: (البته اين خطبه طولاني است که مختصري از آن آمده است).
صفحه 706.