امتياز و اخلاص برتر
[صفحه 81]
روزي شيبه و عباس هر کدام بر ديگري افتخار مي کردند و در اين باره مشغول سخن بودند که علي (عليه السلام) از کنار آنان گذشت و پرسيد: به چه چيزي افتخار مي کنيد؟ عباس گفت: امتيازي به من داده شده که احدي ندارد و آن مسئله آب دادن به حجاج خدا است شيبه گفت: من تعمير کننده مسجدالحرام و کليد دار کعبه هستم. علي (عليه السلام) گفت: با اينکه از شما حيا مي کنم بايد بگويم که من داراي افتخاري هستم که شما نداريد. آنها پرسيدند کدام افتخار؟ حضرت فرمود: من با شمشير جهاد کردم تا شما ايمان به خدا و پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم آورديد عباس خشمگين شد و برخاست و به سراغ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم آمد و گفت: آيا نمي بيني علي چگونه با من سخن مي گويد؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود علي (عليه السلام) را صدا کنيد. علي (عليه السلام) هنگامي که به خدمت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم آمد پيامبر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: چرا اينگونه با عمويت عباس سخن گفتي؟ علي (عليه السلام) عرض کرد: اي رسول خدا اگر من او را ناراحت ساختم بيان حقيقتي بوده که در برابر گفتار حق هر کس مي خواهد ناراحت شود و هر کس مي خواهد خشنود گردد.[1] .
صفحه 81.