علي در قرآن
[صفحه 668] او گفت: واذا وقع القول عليهم اخرجنالهم دابة من الارض...[1] عمار گفت: به خدا سوگند من روي زمين نمي نشينم غذايي نمي خورم و آبي نمي نوشم تا دابة الارض را به تو نشان دهم، سپس همراه آن مرد خدمت علي (عليه السلام) آمد و در حالي که آن حضرت مشغول خوردن غذا بود به محضرش رسيدند هنگامي که چشم امام (عليه السلام) به عمار افتاد فرمود: بيا، عمار آمد نشست و با امام غذا خورد آن مرد سخت در تعجب فرو رفت و با ناباوري به اين صحنه مي نگريست زيرا عمار به او قول داده بود و قسم خورده بود که تا به وعده اش وفا نکند غذا نخورد. گويي قسم و قول خود را فراموش کرده بود، هنگامي که عمار برخاست و با علي (عليه السلام) خداحافظي کرد آن مرد رو به او کرد و گفت عجيب است تو سوگند يادکردي که غذا نخوردي و...تا اينکه دابة الارض را به من نشان دهي؟ عمار گفت: من او را به تو نشان دادم اگر مي فهميدي. (يعني منظور علي (عليه السلام) است).[2] .
مردي به عمار ياسر گفت: آيه اي در قرآن است که فکر مرا پريشان ساخته و مرا در شک انداخته است؟ عمار گفت: کدام آيه.
صفحه 668.