نشانه هاي دوستي
حارث اعور مي گويد: روزي خدمت علي بن ابيطالب (عليه السلام) رسيدم، حضرت فرمود: اعور! براي چه اينجا آمدي، عرض کردم: يا اميرالمؤ منين دوستي شما مرا به اينجا کشانده است. حضرت فرمود: تو را به خدا راست مي گويي؟ عرض کردم: به خدا سوگند آري. حضرت سه بار مرا سوگند داد سپس فرمود: آگاه باش که بنده اي از بندگان خدا نيست که خداوند بر او خشم گرفته باشد جز اينکه بغض و دشمني ما را در دل خود احساس مي کند و ما را دشمن مي دارد. بنابراين دوست ما هر روزي را که آغاز مي کند در انتظار رحمت بسر مي برد، و درهاي رحمت نيز به روي او گشوده است، و دشمن ما روز را آغاز مي کند در حالي که بناي کار خود را بر لب پرتگاهي قرار داده که او را به آتش دوزخ در اندازد. پس رحمت، اهل رحمت را گوارايشان باد و جايگاه اهل دوزخ نيز همان هلاکتشان باد.[1] .