در پيشگاه خدا

حضرت علي (عليه السلام) به پيشگاه خداوند عرض کرد:

بار خدايا! اين نماز من است، که در پيشگاه تو به جاي آوردم. نه به خاطر نيازي است که تو به آن داري، و نه به خاطر ميل و رغبتي است که تو در آن داري، بلکه براي بزرگداشت و پذيرش فرمان تو است که تو مرا به انجام آن فرمان داده اي.

اي خداي من! اگر در نماز من عيبي است و يا نقصي در رکوع و سجود آن موجود است، پس مرا باز خواست مکن.[1] .

بحارالانوار، ج 83، ص 38.