علي در محراب عبادت
ضرار بن ضمره ضيايي مي گويد: به خدا قسم در يکي از شبها علي (عليه السلام) را در محراب عبادتش ديدم که محاسنش را در دست گرفته بود و مانند مار گزيده به خود مي پيچيد و مانند افراد مصيبت زده گريه مي کرد و مي گفت: اي دنيا از من دور شو، آيا متعرض من مي شوي و به من دل بسته اي؟ هيهات من صيد دام تو نيستم، برو ديگران را فريب ده که من ترا سه طلاقه کردم که حق رجوع براي من نيست. گول ترا نمي خورم که عمرت کوتاه وفايده ات اندک است.