زنداني بدکاران در حکومت علي
بعضي موارد حبس در مورد خيانتهاي اداري بوده است که از آن جمله مسؤ ول بازار [صفحه 584] اهواز به نام ابن هرقه مرتکب خيانتي شده بود. امام در نامه اي به رفاعة بن شداد بجلي (قاضي و والي اهواز) نوشتند که ابن هرقه را از کار برکنار کند و او را به حبس اندازد و هر روز جمعه او را زا زندان بيرون آورده و تازيانه به او فرود آرد و در بازارها او را بگرداند و در زندان خوار و ذليل زندگي کند، و پاهاي او بسته باشد و فقط به هنگام اداي نماز او را باز کند و هيچ کس با او در زندان تماس نگيرد و اگر کسي چنين کرد و به او تلقين نمود و اميد داد تماس گيرنده با تازيانه تعزير شود و شبانگاه، زندانيان از داخل زندان بيرون برده شوند و به محوطه آزاد آورده شوند اما او از چنين امکاني بهره نبرد مگر ترس تلف شدن او باشد...[1] و امام در مواردي ديگري مثل خيانتهاي مالي واليان خود منذربن جارود؛ يزيد بن حجيه التيمي نيز دستور دادند که آنان را به زندان اندازند.[2] .
زنداني شدن مجرمان در عصر حکومت علي (عليه السلام) يکي از کيفرهايي بود که مي توانست در مواردي کارگشا باشد در اين نوشته به گوشه هايي از اين روش اشاره مي شود:
صفحه 584.