عفو و بخشش بخاطر قرآن











عفو و بخشش بخاطر قرآن



روزي از روزهاي حکومت امام علي (عليه السلام) شخصي خدمت امام آمد و اعتراف به دزدي کرد، امام به او فرمود: حد دزد قطع دست است. آيا باز هم اعتراف مي کني؟

او بار ديگر به جرم خود اعتراف کرد. امام پرسيد: آيا چيزي از آيا قرآن را در حفظ داري تا قرائت کني؟

گفت: آري، سوره بقره را حفظ و مدام آن قرائت مي کنم.

امام فرمود: برو دست تو را به برکت سوره بقره بخشيدم. اشعث بن قيس د که مردي منافق و از پليدان روزگار امام علي (عليه السلام) است به آن حضرت اعتراض کرد و گفت: آيا حدود الهي را تعطيل مي کني؟

امام فرمود: تو چه مي داني حکم اين مساءله را؟ هر گاه براي جرمي شاهد و دليل اقامه شد، امام بايد حد الهي را اجرا کند، اما اگر مجرمي خود اعتراف کرد اين کار او با امام است؛ مي تواند عفو کند و مي تواند حد الهي را جاري سازد.[1] .







  1. استبصار شيخ طوسي، ج 4؛ اصول کافي، ج 7، ص 260.