سادگي منزل و زندگي
سويد مي گويد: عرض کردم: يا اميرالمؤ منين! بيت المال مسلمين در اختيار شماست فرشي براي اتاقهاي خود تهيه نماييد مي بينم که در خانه شما فرشي جز حصير وجود ندارد. امام فرمود: اي سويد! کسي که در راه است و در مسافر خانه اي که زود از آنجا منتقل مي شود (دنيا)، ابزار و وسايل فراواني براي آنجا تهيه نمي کند ما به زودي از اين دنيا [صفحه 579] مي رويم و به خانه آخرت رهسپار مي گرديم چرا فرشهاي قيمتي تهيه کنيم[1] . البته اين سادگي در تمامي ابعاد زندگي حضرت بارز بود بهترين غذاي امام شير شتر بود که ميل مي کردند و گوشت بسيار کم مي خوردند، غذاي امام را فرزندان و يا همسران و دوستان حضرت نمي توانستند بخورند، پس از جنگ جمل وقتي حضرت در کوفه مستقر شد و کوفيان قصر سفيدي را براي امام بنا کردند حضرت در پاسخ به اين کار آنها فرمود: من حاضر نيستم ديوار خانه ام از ديوار منازل بيچارگان بالاتر و خانه ام از خانه مستمندان بهتر باشد[2] . اين وضع زندگي امام متقين علي (عليه السلام) است و در آنجايي که دخترش ام کلثوم نان جويي خشک را در سفره پدرش ديد اشکش جاري شد در اوايل زندگي خود، امام شبها بر روي پوستي مي خوابيد که در روز از همان پوست براي علوفه دادن به شتر خود استفاده مي کرد به راستي کسي که تمامي سرمايه بيت المال مسلمين کشور اسلامي در اختيار او بود اما خود با مقداري آرد و آب افطار مي کرد، بنا به روايتي از امام صادق (عليه السلام) علي (عليه السلام) هميشه از دسترنج خود ارتزاق مي کرد نه از بيت المال.[3] .
سويد مي گويد: روزي خدمت امام علي (عليه السلام) رسيدم ايامي که همه مردم با امام بيعت کرده بودند و او امام و خليفه مسلمين بود آن حضرت را ديدم که بر روي حصير کوچکي نشسته و چيز ديگري در آن خانه وجود نداشت.
صفحه 579.