حضرت علي و شيوه حکومتداري
نوشته اند، وقتي که حضرت مشکل برخي از دهقانان و بزرگان ايراني را بر طرف کرد، آنان به عنوان قدرداني چهل درهم نزد امام بردند، امام آن مبلغ را از آنها نپذيرفت و فرمود: انا قوم لا تاخذ معروف ثمنا ما خاندان به خاطر کار نيکي که انجام مي دهيم بها و پولي دريافت نمي کنيم.[1] .
علي (عليه السلام) در زمان حکومت خود برخوردي انساني با بقيه ملل حتي کفار داشت و دستورات اکيد براي آباداني مناطق مختلف حتي جويبارهاي تخريب شده را صادر کرده است. توجه به ضعفا و مستمندان و يتيمان چه مسلمان و غير مسلمان و انجام کارهاي مردم بدون هيچ گونه توقع و چشمداشتي جز شيوه هاي اصلي حضرت بوده است.