فرار افراد امام در جنگ
در ماجراي جنگ صفين امام علي (عليه السلام) از فرار افراد سپاه خود به سوي معاويه و پيوندشان به سپاه معاويه با مالک اشتر (سردار پر صلابت سپاه امام علي (عليه السلام)) شکايت و درد دل کرد. مالک اشتر عرض د کرد: ما در جنگ جمل به همراهي اهل بصره و کوفه با سپاه جمل مي جنگيديم و در آن جنگ وحدت نظر داشتيم ولي بعد از آن اختلاف نظر پديد آمد آنگاه اراده ها سست شد و آثار عدالت گم گرديد. و تو اي اميرمؤ منان (عليه السلام) با مردم بر اساس عدالت رفتار مي کني و مي خواهي عدالت و حق بين آنها حاکم گردد طبقه بالا و پايين جامعه از نظر تو مساوي هستند، اين روش (گر چه حق است ولي) موجب فرار افرادي شده که حق و عدل به مزاجشان سازگار نيست ولي معاويه با شيوه هاي فريبکارانه خود طبقه اشرافي و ثروتمند را به ديگران مقدم مي دارد و اکثر مردم فريفته اهل دنيا هستند از اين اگر دنيا را به طور وفور در اختيار آنها قرار دهي به سوي تو مي آيند و گردنها سوي تو خواهد آمد. جمعي از اصحاب امام علي (عليه السلام) نيز همين تحليل را به آن حضرت عرض کردند. امام علي (عليه السلام) در پاسخ مالک فرمود: آيا به من دستور مي دهيد که براي پيروزي خود از جور و ستم در حق کساني که بر آنها حکومت مي کنم استمداد جويم. سوگند به خدا تا خورشيد طلوع مي کند و ستاره اي در آسمان چشمک مي زند چنين کاري نمي کنم.[1] .