چهار غم بزرگ
امام علي (عليه السلام) به سلمان فرمود: بر تو بشارت باد که براي هر يک از اين غم ها پاداشي مي بري روزي به حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم رفتم و به من فرمود: چگونه صبح کردي؟ عرض کردم: صبح کردم در حالي که تهي دست هستم و جز آب چيزي ندارم و در مورد گرسنگي حسن و حسين (عليه السلام) غمگينم. آن حضرت به من فرمود: اي علي (عليه السلام) غم عيال پوششي است از آتش؛ و اطاعت خالق مايه امان از عذاب است و استقامت در راه اطاعت خدا جهاد است و بهتر از عبادت شصت سال مي باشد، و غم مرگ کفاره گناهان است و بدان اي علي (عليه السلام) رزقهاي بندگان برخداست و غم تو براي عيال به تو سود و زيان نمي رساند جز اينکه به خاطر اين غم پاداش مي يابي و همانا شديدترين غمها غم عيال است.[1] . [صفحه 517]
روزي امير مؤ منان علي (عليه السلام) از خانه بيرون مي آمد سلمان او را ديد و به استقبالش شتافت امام علي (عليه السلام) به سلمان فرمود: سلمان چگونه صبح کردي؟ سلمان گفت: صبح کردم در حالي که چهار غم دارم. امام علي (عليه السلام) فرمود: آن چهار غم چيست؟ سلمان گفت: غم اهل خانه که از من نان و خواسته هاي نفساني مي خواهند و غم خالق که اطاعت از من مي خواهد و غم شيطان که گناه از من مي خواهد و غم عزرائيل که روح را از من مي خواهد.
صفحه 517.