اتصال معنوي شيعيان با علي











اتصال معنوي شيعيان با علي



رميله يکي از شيعيان علي (عليه السلام) است مي گويد: در کوفه چند روزي دچار تب و لرز شدم و نتوانستم در نماز اميرالمؤ منين علي (عليه السلام) حاضر شوم. روز جمعه اي بود در خودم سبکي درد را ديدم گفتم چه بهتر غسل جمعه اي بکنم و بروم امروز نماز جمعه اي با علي (عليه السلام) بخوانم. در مسجد کوفه آمدم نشسته بودم که عي (عليه السلام) به منبر خطبه مي خواند ناگاه تب و لرز من مجدد شروع شد ولي خودم را گرفتم و کنترل کردم. حضرت از خطبه فارغ و بعد هم نماز جمعه را خواند و بعد از نماز کسي را فرستاد دنبالم وقتي وارد منزل حضرت امير (عليه السلام) شدم. حضرت فرمود: رميله چه بود وقتي من روي منبر بودم چه چيزي عارضت شد ديدم که به خود مي پيچيدي؟ عرض کردم يا علي (عليه السلام) من مدتي تب و لرز داشتم امروز تبم کم شد؛ آمدم مسجد وقتي که شما خطبه مي خوانديد تب و لرز آمد سراغم (حاصل فرموده حضرت)... حضرت فرمود: اين تب و لرز از تو بمن هم سرايت کرد. رميله مي گويد: عرض کردم: يا علي (عليه السلام) آنهايي که در مسجدند اينطور است يا شامل افراد خارج هم مي شود در م

ورد آنها هم همينطور است؟ حضرت فرمود: در شرق و غرب و عالم هر يک از شيعيان ما مبتلا به بشوند به ما هم اثر مي کند[1] .







  1. تفسير سوره حجرات، شهيد دستغيب، ص 216.