دستورات حکومتي به فرماندار آذربايجان

مولاي متقيان علي (عليه السلام) در نامه اي که به نماينده و فرماندار خود در آذربايجان بنام اشعث بن قيس چنين مي نويسد:

و ان عملک ليس لک بطعه و لکنه في عنقک امانة و انت مسترعي لمن فوقک. ليس لک ان تفتات في رعية، و لا تخاطر الا بوثيقة و في يدلک مال من مال الله عزوجل و انت من خزانه حتي تسلمه الي و لعلي ان لا اکون شر و لا تک لک و السلام[1] .

مديريت و حکمروايي براي تو طعمه نيست بلکه آن مسئوليت در گردن تو امانت است و کسي که از تو بالاتر است از تو خواسته که نگهبان آن باشي. و وظيفه نداري که در کار مردم به ميل و خواسته شخصي خود عمل کني و يا بدون ملاک معتبر و فرمان قانوني، بکار بزرگي دست بزني. و اموالي که در دست تو است از آن خداوند مي باشد و تو خزانه دار هستي تا آنرا به من بسپاري و اميدوارم که براي تو بدترين فرمانرواها نباشم والسلام.

نهج البلاغه، نامه 5.