نفرين امام علي
آنها خود از عوامل مؤ ثر تحريک کننده در قتل عثمان بوده اند، اين جنگ در سال 36 هجري در بصره واقع شد که منجر به شهادت 5000 نفر از سپاه علي (عليه السلام) و سيزده هزار نفر از سپاه عايشه گرديد.[1] . طلحه و زبير با شکستن بيعت خود با علي (عليه السلام) جلودار جبهه ناکثين بودند علي (عليه السلام) از اين دو نفر دلي پر رنج و غم داشت چرا که عامل فتنه شديد بين مسلمين شدند. علي (عليه السلام) در مورد آن دو دست به دعا برداشت و آنها را نفرين کرد و عرض کرد: خدايا! طلحه را مهلت نده و به عذابت بگير و شر زبير را آنگونه که مي خواهي از سر من کوتاه کن، در جنگ جمل هنگامي که سپاه جمل متلاشي شد مروان که از سرشناسان سپاه جمل بود گفت: بعد از امروز ديگر ممکن نيست خون عثمان را از طلحه مطالبه کنيم هماندم او را مورد تير قرار داد تير به رگ ساق پاي طلحه خورد و خون مثل فواره جاري شد طلحه از غلام خود کمک خواست غلامش او را سوار قاطري کرد و به غلام خود گفت: اين [صفحه 499] خونريزي مرا مي کشد جاي مناسبي يافتي مرا پياده کن. سرانجام غلام او را به خانه اي خانه هاي بصره برود و او همانجا جان سپرد، به اين ترتيب خود او به عنوان خونخواهي عثمان با سپاه علي (عليه السلام) مي جنگيد توسط مروان که از سران لشکرش بود به خاطر همين عنوان ترور شد و به هلاکت رسيد، اما زبير در قبل از شروع جنگ، نصايح علي (عليه السلام) باعث شد که زبير با يادآوردن حديثي که علي (عليه السلام) از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم براي او نقل کرد از صف دشمنان علي (عليه السلام) خارج شد با اينکه وظيفه او اين بود که از امام وقت خود يعني علي (عليه السلام) حمايت کند ولي کلا از ميدان جنگ کنار کشيد و به سوي بياباني که معروف به وادي السباع بود رفت و در آنجا مشغول نماز بود که شخصي بنام عمروبن جرموز بطور ناگهاني بر او حمله کرد و او را کشت و او نيز که آتش افروز جنگ جمل بود در 75 سالگي اين گونه به هلاکت رسيد ابن جرموز شمشير و انگشتر زبير را به حضور علي (عليه السلام) آورد وقتي چشم علي (عليه السلام) به شمشير زبير افتاد فرمود: (سيف طال ما جلي الکرب عن وجه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم[2] اين شمشير چه بسيار اندوهي را که چهره رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بر طرف ساخت.)
يکي از جنگ هايي که بين مسلمانان در زمان حکومت علي (عليه السلام) رخ داد جنگ تحميلي و افزون طلبي، طلحه و زبير (دو نفر از سران اسلام) و عايشه بود که بهانه آنها به ظاهر مطالبه خون عثمان بود با اينکه طبق شواهد تاريخي
صفحه 499.