علي و ابليس ملعون
[صفحه 61] ديوار کعبه تکيه زده بود نشست. سپس گفت: اي فرستاده خدا آيا مي شود در حق من دعا کني و از درگاه خدا برايم طلب مغفرت کني؟ رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: پيرمرد کوشش تو فايده ندارد، اعمال تو تباه گشته و درخواست مغفرت در حق تو پذيرفته نخواهد شد. پيرمرد با سرافکندگي از محضر آن حضرت خارج شد و از راهي که آمده بود بازگشت. در اين هنگام رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به من فرمود: يا علي (عليه السلام) آيا او را شناختي؟ گفتم: نه. حضرت فرمود: او همان ابليس ملعون است. علي (عليه السلام)مي فرمايد با شنيدن اين جمله برخاستم و خود را به آن پيرمرد رساندم و با او درگير شدم و بر زمينش کوفتم و بعد بر سينه اش نشستم، با دستانم گلويش را به سختي مي فشردم تا او را هلاک کنم در همين حال او مرا به نام صدا زد و از من خواست که دست از او بردارم و وي را به حال خود رها کنم. آنگاه گفت: فاني من المنظرين الي يوم الوقت الملعوم يعني؛ مرا تا روز قيامت (معلوم) مهلت زندگي داده اند و من تا آن روز زنده خواهم ماند سپس گفت: يا علي به خدا سوگند من تو را بسيار دوست دارم (پس اين جمله را از من بگير و نگه دار) آن کس که در مورد تو به دشمني و خصومت برخيزد و از تو در دل خود کينه داشته باشد بايد در مشروعيت ولادت خود ترديد کند و مرا در کار پدر خود شريک به شمارد... علي (عليه السلام) مي فرمايد: من از حرف او خنده ام گرفت و رهايش ساختم.[1] .
علي (عليه السلام) مي فرمايد روزي در کنار خانه کعبه نشسته بدم پيرمردي قد خميده را ديدم با موهاي سفيد و بلند که ابروان او بر چشمانش افتاده بود با عصايي بر دست و کلاهي قرمز و جامه اي پشمين، پيرمرد نزديک شد و در حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم که بر
صفحه 61.