نامه معاويه به علي











نامه معاويه به علي



معاوية بن ابوسفيان در عصر خلافت حضرت علي (عليه السلام) پس از بروز جنگ صفين براي آن حضرت نامه اي نوشت که در ضمن آن نامه چهار مطلب زيرا را مطرح کرده بود:

1- اينکه سرزمين شام را به من واگذار کن تا رهبري آن را خودم به عهده بگيرم.

2- ادامه جنگ (صفين) موجب خونريزي زياد و موجب نابودي عرب خواهد شد، آن را متوقف کن.

3- ما هر دو طرف در مورد جنگ برابر هستيم و هر دو طرف مسلمانند و شخصيتهاي اسلامي در هر دو سو وجود دارند.

4- ما هر دو از فرزندان عبد مناف (جد سوم پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم) هستيم و بر يکديگر برتري نداريم. بنابراين هنوز جاي آن هست که از گذشته پشيمان شويم و آينده خود را اصلاح نماييم. امام علي (عليه السلام) در پاسخ به معاويه، تک تک موارد سخن او را جواب داد و آن اين بود که فرمود:

1- اينکه خواسته اي سرزمين شام را به تو واگذارم، آگاه باش من چيزي را که ديروز از تو منع کردم امروز به تو نخواهم بخشيد (حکومت الهي امروز و ديروز ندارد).

2- اينکه نوشته اي جنگ موجب نابودي عرب مي شود، بدان که اگر آن کس که در جنگ کشته شده طرفدار حق است جايگاهش بهشت مي باشد و اگر طرفدار باطل است در آتش خواهد بود.

3- اينکه ادعا کردي در جنگ و جنگاوران من و تو جايگاهي مساوي داريم، چنين نيست زيرا تو در شک به درجه من در يقين نرسيده اي و اهل شام حريصتر از اهل عراق به آخرت نيستند.

[صفحه 462]

4- اما اينکه گفته اي ما همه از فرزندان عبد مناف هستيم، آري چنين است ولي اميه جد تو مانند برادرش هاشم جد من نيست و حرب جد تو مانند عبدالمطلب جد من نيست و ابوسفيان پدر تو مانند ابوطالب پدر من نيست و هرگز مهاجران مانند اسيران (کفار در فتح مکه) که آزاد شده رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم هستند، و فرزندان صحيح النسب همانند منسوب به پدر نيستند و حق پرست همانند باطل پرست و مؤ من همانند مفسد نخواهد بود... وانگهي افتخار و برتري مقام نبوت در اختيار ماست که با آن عزيزان را ذليل و ذليلان را ارجمند ساختيم...[1] .



صفحه 462.





  1. پيکار صفين، نهج البلاغه، نامه 17.