نگين پادشاهي
در تاريخ آمده، اين انگشتر يکي از مشرکان بنام مروان بن طوق بوده، امام علي (عليه السلام) [صفحه 58] هنگامي که در جنگ، بر او پيروز شد و او را به هلاکت رسانيد انگشتر او را به عنوان غنائم جنگي از دست او بيرون آورد، و به حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آورد، پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دستور داد تا علي (عليه السلام) از ميان غنائم، آن انگشتر را براي خود بردارد.[3] . برو اي گداي مسکين در خانه علي زن
مطابق روايات متواتر که از طريق شيعه و سني، نقل شده اين آيه[1] در شأن امير مؤمنان (عليه السلام) نازل شده و دليل ولايت و رهبري علي (عليه السلام) بعد از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم است و اين آيه هنگامي نازل شد که علي (عليه السلام) در مسجد مشغول نماز بود آنگاه فقيري به مسجد آمد و از حاضرين در مسجد تقاضاي کمک کرد، کسي چيزي به او نداد، حضرت علي (عليه السلام) در حال رکوع بود، با انگشت کوچک دست راستش اشاره کرد، سائل نزديک آمد و انگشتر را از دست علي (عليه السلام)بيرون آورد، به اين ترتيب آن حضرت در رکوع نماز، انگشترش را به عنوان زکات (صدقه مستحبي) به فقير داد، و آيه انما وليکم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزکوة و هم راکعون در ستايش امام علي (عليه السلام) نازل شد[2] .
که نگين پادشاهي دهد که از کرم، گدا را[4] .
صفحه 58.