سيماي شيعيان
نحن شيعتک يا اميرالمؤ منين؛ ما از شيعان تو هستيم اي اميرالمؤ منين حضرت با دقت به چهره آنها نگاه کرد و آنگاه فرمود: چگونه است که سيما و نشانه شيعه را در چهره شما نمي بينم؟ آنها پرسيدند: سيما و نشانه شيعه شما چگونه است؟ حضرت فرمود: صفر الوجوه من السهر، عمش العيون من البکاء، حدب الظهور من القيام، خمص البطون من الصيام، ذبل الشفاه من الدعاء، عليهم غبرة الخاشعين. آنها 1- زرد چهره گانند بر اثر بيداري شب. 2- خراب چشمانند بر اثر گريه. 3- خميده پشت بر اثر قيام. 4- تهي دل بر اثر روزه. 5- خشکيده لب بر اثر دعا هستند و گرد تواضع و فروتني بر آنها نشسته است.[1] . روز حشرم از عصيان کي هراس و پروائيست [صفحه 423]
در يک شب مهتابي امام علي (عليه السلام) از مسجد کوفه بيرون آمد و به سمت صحرا حرکت کرد، گروهي از مسلمانان به دنبال امام حرکت کردند. امام ايستاد و به آنها رو کرد و فرمود: من انتم؛ شما کيستيد؟ آنها عرض کردند:
تا که بسته ام پيمان با علي عمراني[2] .
صفحه 423.