عادل دادگر
ان لنا محبين لو قطعنا الواحد منهم اربا اربا...؛ يعني: ما دوستاني داريم که اگر يکي از آنها را پاره پاره کنيم علاقه شان به ما زيادتر مي گردد. و دشمناني داريم که اگر عسل به کامشان بريزيم نتيجه اي ندارد جز اينکه دشمني آنها درباره ما زيادتر مي گردد. [صفحه 417]
در زمان خلافت علي (عليه السلام) غلام سياهي مرتکب شد. او را نزد علي (عليه السلام) آوردند. غلام به گناه خويش اقرار کرد. آن حضرت نيز دست او را قطع نمود. غلام هم بر خلاف انتظار شروع به مدح و ثنا و تمجيد امام کرد. امام وقتي غلام را اينگونه ديد دست غلام را برداشت و به جاي خود گذاشت و آنگاه با دعايي به اذن خداوند دست غلام خوب شد.[1] در اين موقع علي (عليه السلام) فرمود:
صفحه 417.