جنگجوها را از اسارت آزاد کنيد اما...
حضرت فرمود: آزاد کردن اسير کار خوب است و خود ادامه مبارزه است. اما اگر مي خواهيد اسير آزاد کنيد بررسي کنيد ببينيد اينها زخمي شده اند يا نه، کسي که با حادثه اي کوچک فورا دست هاي خود را بلند کرده و تسليم مي شود و زخمي نشده او شهامتي ندارد. اما آنهايي که زخمي هستند و اسير شده اند اگر زخم در جلوي بدن آنها است آنها را آزاد کنيد. معلوم مي شود تا آخرين لحظه مقاومت کرده اند و بعد اسير شده اند. اما آنهايي که زخمي هستند و اسير شده اند اگر زخم در جلوي بدن آنها است آنها را آزد کنيد. معلوم مي شود تا آخرين لحظه مقاومت کرده اند و بعد اسير شده اند. اما آنهايي که زخمي شده اند و زخمشان در پشت بدنشان است معلوم مي شود صحنه جنگ را ترک کرده و فرار کرده اند و به همين جهت از پشت سر به آنها تير رسيده است آنها را دستگير کرده اند نه اسير.[1] .
در يکي از جنگها تعدادي از سپاهيان علي (عليه السلام) را به اسارت گرفتند به حضرت عرض کردند: يا علي (عليه السلام) اجازه بدهيد ما از بيت المال بودجه اي در اختيار بگيريم تا اين اسراء را آزاد کنيم.