نماز، يا کار کداميک؟
و به کميل بن زياد فرمود: اي کميل! مهم نيست که نماز بخواني و روزه بگير و صدقه بدهي. مهم اين است که نماز با قلبي پاک انجام پذيرد و مورد قبول خداوند باشد و با خشوع ادا شود.[2] . در توصيف نماز اميرمؤ منان (عليه السلام)، حضرت امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: هر گاه اميرالمؤ منين علي (عليه السلام) براي نماز مي ايستاد عرض مي کرد: در برابر خدايي ايستاده ام که آسمان ها و زمين را آفريده است؛ و رنگ چهره اش به نحوي تغيير مي کرد که از سيماي مبارکش پديدار بود. قال الصادق (عليه السلام): کان علي اذاقام الي الصلاة فقال: (وجهت وجهي للذي فطر السموات و الارض) تغير لونه حتي يعرف ذلک في وجهه.[3] . [صفحه 370]
حضرت اميرمؤ منان علي (عليه السلام) به محمد بن ابي بکر دستور داد: ارتقب وقت الصلاة، فصلها لوقتها، و لا تعجل بها قبله لفراغ، و لاتوخرها عنه لشغل... منتظر نماز؛ در اول وقت آن باش، پس نماز را در وقتش بجاي آر و هيچ گاه قبل از وقت به بهانه فراغت، نماز را نخوان و به بهانه کار، نماز را تاءخير نينداز[1] .
صفحه 370.