عفو زن زناکار
از او بپرسيد چرا زنا کرده و در چه شرايطي تن به اين گناه داده و آن را مرتکب شده؟ زن گفت: در بيابان تشنه و در راه ماندم. از ور خيمه اي ديدم، وارد خيمه شدم و از مردي که آنجا بود تقاضاي آب کردم آن مرد آب به من نداد و قصد گناه داشت از اين رو من از خيمه بيرون آمدم. اما بار ديگر تشنگي مرا بي تاب کرد به گونه اي که چشمانم سياهي مي رفت در اين حالت مجبور شدم تا به گناه تن دهم امام علي (عليه السلام) فرمود: اين همان مورد اضطرار است که در قرآن کريم حد از آن برداشته شد. او را رها کنيد.[1] . [صفحه 340]
زني در زمان عمر بن خطاب اعتراف به زنا کرد و اصرار داشت تا حد زنا بر او جاري گردد تا از عذاب الهي در آخرت در امان باشد عمر نيز به عقوبت زن فرمان داد ولي امام علي (عليه السلام) به عمر فرمود:
صفحه 340.