شش زناکار
نفر سوم، مردي عرب و مجرد بود و مجازاتش هم صد ضربه تازيانه بود که حضرت حکم را فرمود. نفر چهارم، برده اي بود که مرتکب زنا شده بود لذا مجازات بردگان نيمي از مجازات احرار است. حضرت فرمود: بيش از پنجاه ضربه شلاق کيفر ندارد. نفر پنجم، پسري بود که هنوز به سن بلوغ نرسيده بود علي (عليه السلام) دستور داد که تعزيرش کنيد يعني تنبيهش کنند تا ديگران از اين غلطها نکنند نفر ششم، را حضرت دستور داد آزادش کنند چرا که آن مرد ديوانه بود اينجا بود که عمر به علي (عليه السلام) عرض کرد: لا ابقاني الله بعدک يا علي، پس از تو خدا زنده ام نگذارد زيرا اگر تو نباشي به لغزش هاي بزرگي دچار خواهم شد.[1] .
روزي شش نفر مرد زنا کردند، آنان را جهت صدور حکم شرعي و الهي بحضور عمر آورده بودند، تا دستور مجازات آنها را دريافت کنند عمر با عصبانيت گفت: هر شش نفر آنها را سنگسار کنيد. ولي علي (عليه السلام) فرمود: اي عمر، حکم بر خون و مال مردم نبايد اين قدر ساده باشد!! خوبست دستور دهي پيرامون زندگي اين شش مرد گناهکار بررسي به عمل آورند، عمر فرمايش علي (عليه السلام) را اطاعت کرد: معلوم شد که نفر اول مردي مسيحي بود که با زني مسلمان هم بستر شده بود. علي (عليه السلام) فرمود گردنش را بزنيد زيرا اين مرد ذمي بود و در پناه حکومت اسلامي زندگي مي کرد و با اين تعدي قرار ذمه را درهم شکست. نفر دوم، مردي زن دار بود و زنش هم در کنارش به سر مي برد لذا علي (عليه السلام) فرمود: بنا به فرمان قرآن سنگسارش کنند.