اهل بهشت
اگر انديشه نمي کردم از اينکه مردم امت من در حق تو آنچه را که نصاري در حق عيسي بن مريم گفتند بگويند بگويند هر آينه امروز در فضل تو سخني مي گفتم که بر هيچ گروهي از مسلمانان نگذري مگر اينکه به خاک کفش تو تبرک جويند و به آب وضوي تو استشفاء نمايند، لکن در فضل تو کافي است که تو از من باشي و من از تو... و تو اول کسي هستي که وارد حوض من مي شوي و اول کسي هستي که داخل بهشت مي شوي از امت من، و شيعه تو بر منبرهائي از نور مي باشند همه سيراب و خوشحال با رويهاي سفيد بر دور من هستند و من از آنها شفاعت مي کنم... خداوند مرا امر فرموده است که ترا بشارت دهم به اينکه تو و عترت تو در بهشت خواهند بود و دشمن تو در جهنم است و دشمن تو وارد حوض من نشود... علي (عليه السلام) فرمود: من به سجده افتادم و خداي را حمد کردم به آنچه به من احسان فرموده از اسلام و قرآن و از اينکه مرا دوست خاتم النبيين صلي الله عليه و آله و سلم گردانيد[1] .
علي بن ابيطالب (عليه السلام) روايت کرده است که رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در روز فتح خيبر فرمود: