دو روز مثل هم
اگر ما باور مي داشتيم که محمد صلي الله عليه و آله و سلم فرستاده خداست، با شما نزاعي نداشتيم و از او اطاعت مي کرديم، پس رسول الله را از کنار نام او محو کن و بنويس محمد بن عبدالله. به سهيل گفتم. علي رغم ميل تو، به خدا سوگند که محمد صلي الله عليه و آله و سلم رسول و فرستاده خداست. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: علي! همان طور که او مي گويد بنويس براي تو نيز چنين روزي در پيش خواهد بود (رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم اشاره به معاهده حضرت علي (عليه السلام) با معاويه است) (بنابر نقلي علي (عليه السلام) عرض کرد): اي فرستاده خدا! دستهاي من قدرت ندارد که لفظ نبوت و رسالت را از نام شما محو نمايم. حضرت فرمود: پس دست مرا بر آن بگذار تا خود آن را محو نمايم آنگاه من دست پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را روي جمله رسول الله گذاشتم و حضرت آن را محو کرد. اما پس از گذشت چند سال تاريخ تکرار شد و آن روزي بود، که قرار داد صلح را ميان خود و سپاه شام مي نوشتند، چنين نوشتند: به نام خداوند بخشنده مهربان، اين قراردادي است ميان علي ابن ابيطالب اميرمؤمنان و معاوية بن ابي سفيان... عمروعاص و معاويه به مخالفت برخاستند و گفتند: «اگر ما تو را اميرمؤمنان مي دانستيم با تو در ستيز نبوديم نام خود و پدرت کافي است، جمله اميرالمؤمنين را حذف کن» آن روز ياد سخن پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم افتادم و گفتار او را حق يافتم.[1] . [صفحه 198]
علي (عليه السلام) مي فرمايد: در واقعه صلح حديبيه که مشرکان از ورود رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم و همراهانش به شهر مکه جلوگيري کردند و آنها را از زيارت خانه خدا و مسجد الحرام باز مي داشتند، پيمان نامه صلحي نوشته شد که من کاتب آن معاهده بودم، نماينده قريش، سهيل بن عمرو در اعتراض به نوشته معاهده مبني بر اينکه محمد صلي الله عليه و آله و سلم فرستاده خداست گفت:
صفحه 198.