ابراهيم فرزند رسول خدا
علي (عليه السلام) مي فرمايد: ابراهيم کودک شيرخوار رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در حالي که بيش از هيجده ماه نداشت از دنيا رفت و پدر را در عزاي خود نشاند. رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از من خواست تا به کار غسل و تجهيز او بپردازم، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نيز او را در کفن پيچيد و حنوطش کرد. سپس فرمود: علي (عليه السلام) تو پيکر کودک را بگير و به قبرستان ببر. علي (عليه السلام) مي فرمايد: جنازه را به همراه عده اي به قبرستان بقيع آوردم، حضرت بر او نماز گزارد. سپس نزديک قبر آمد و به من فرمود: تا درون قبر روم، من در قبر رفتم و حضرت پيکر طفل خود را به دستم داد در همين حال که جنازه کودکش را به قبر سرازير مي کرد سرشک اشک از ديدگان مبارکش باريدن گرفت از گريه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مسلمانان هم به گريه افتادند زن و مرد همه گريستند ولي صداي مردها بر زنها غلبه داشت لحظاتي به همين منوال گذشت و مردم همچنان مي گريستند، تا اينکه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از مردم خواست تا ساکت شوند سپس خطاب به فرزندش فرمود: هر چند ديدگان اشک بار است و دل از فراغت مي سوزد اما هرگز سخني که موجب خشم و غضب خداوند شود نخواهيم گفت ما در سوگ تو نشسته ايم و از فقدان تو بسي اندوه در دل داريم...[1] .