مير ميدان جانبازي
[صفحه 163] به ميدان آمد. علي (عليه السلام) او را نيز کشت، بعد از او عثمان بن ابي طلحه پرچم کفر را بدست گرفت و به ميدان آمد. علي (عليه السلام) او را نيز کشت، بعد از او عثمان بن ابي طلحه پرچم کفر را بدست گرفت و به ميدان آمد. علي (عليه السلام) او را نيز کشت. بعد از او حرث بن ابي طلحه به ميدان آمد. علي (عليه السلام) او را نيز به هلاکت رساند، بعد از او ابوعزيز بن عثمان به ميدان تاخت، علي (عليه السلام) او را نيز به خاک سياه مرگ انداخت بعد از او عبدالله بن ابي جميله و سپس ارطاة بن شرجيل به ميدان آمدند که جملگي بدست شير خدا حيدر کرار (عليه السلام) کشته شدند و در آخر غلام اين قبيله (بني عبدالدار) بنام صواب به ميدان آمد. علي (عليه السلام) اول دست راست او را قطع کرد تا اينکه پرچمش به زمين افتاد او پرچم را به دست چپ خود گرفت، علي (عليه السلام) دست چپش را نيز جدا کرد. صواب با همان دستهاي بريده پرچم را به خود چسبانيد و گفت: اي قبيله بني عبدالدار آيا حقي را که بر من داشتيد ادا کردم؟ علي (عليه السلام) هم ضربتي بر فرق سرش زد، او نيز به پرچمداران ملحد قبلي ملحق شد. در اين هنگام دختر عبقر حارثيه پرچم را برداشت و به ميدان آمد که از اين پس بود که جنگ بصورت دست جمعي و گروهي شروع شد. لذا در ابتداي جنگ احد دلاوريهاي علي (عليه السلام) آن چنان بر دشمن ضربه وارد ساخت که صداي گريه زنان دشمن از همه جا به گوش مي رسيد.[1] .
در آغاز جنگ احد، طلحة بن ابي طلحه از قبيله بني عبدالدار نخستين پرچمدار دشمن بود که به ميدان آمد و مبارز طلبيد، او در شجاعت آنگونه بود که به قوچ گردان دشمن ناميده مي شد. امام علي (عليه السلام) در برابر او رفت ولي او شمشيري به سوي علي (عليه السلام) فرود آورد. علي (عليه السلام) آنرا با سپرش رد کرد و سپس با شمشير بر دوران پاي او زد که هر دو آنها قطع گرديد و به هلاکت رسيد، بعد از او برادرش ابوسعيد بن ابي طلحة پرچم کفر را برداشت و
صفحه 163.