مشرک حنين زير شمشير علي
انا ابوجرول لابراح من ابوجرول هستم که امروز از پاي نمي نشينم مگر اينکه از حريم خود دفاع کرده و دشمن را از پاي درآورم. حضرت علي (عليه السلام) وقتي که او را در آن حال ديد، در کمين او قرار گرفت و در يک حمله نخست آنچنان ضربه اي به شتر او زد که ابوجرول از بالاي شتر به زمين افتاد، ضربت بعدي علي (عليه السلام) او را در خون خود غلطانيد در حالي که امام، چنين رجز مي خواند: قد علم القوم لدي الصباح مردم هميشه مي دانند که من در هنگامه چکاچک شمشيرها آن چه را که شايسته خلوص و حق آن است ادا مي کنم [صفحه 161] با هلاکت او روحيه دشمنان تضعيف شد. عباس عموي پيامبر به دستور پيامبر از فرصت استفاده کرد و فرياد زد مسلمانان بازگرديد که فرصت خوبي است. مسلمانان برگشته و دشمن را تار و مار کردند. آري ضربت امام علي (عليه السلام) آنچنان کارساز بود که فضل بن عباس مي گفت: ضربت علي (عليه السلام) هميشه بکر بود يعني نياز به ضربت دوم ندارد يا همان ضربت اول او پيروز مي شد.[1] .
در جريان جنگ حنين که در سال هشتم هجرت در سرزمين حنين بين مکه و طائف واقع شد قبيله هوازن اجتماع کردند و آنچنان سپاه اسلام را غافلگير نمودند که همه گريختند و فقط هشت تا نه نفر همراه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بودند که از جمله آنها علي (عليه السلام) بود يک حرکت عجيب از ناحيه علي (عليه السلام) ورق اين جنگ را برگردانيد و آن اين بود، قهرماني غول پيکر بي باک از سپاه دشمن به نام ابوجرول به ميدان آمده بود او پرچم سياهي بر سر نيزه خود بسته بود و سوار بر شتري سرخ در پيشاپيش سپاه کفر بر سپاه اسلام مي تاخت و مسلمانان را مي کشت و پرچم خود را لحظه به لحظه به علامت پيروزي بلند مي کرد و تمام چشم ها به او متوجه بود، او در ميدان چنين رجزي مي خواند:
حتي نبيح اليوم او نباح
اني لدي الهيجاء ذو نصاح
صفحه 161.